چند روز اخیر به ماجراهای خاصی برخوردم
اینکه حتی یکی اجازه داشته باشه به امام حسین محبت بورزه،خودش یه لطف و نعمته!
خدا گفته هروقت خواستی ببینی هنوز زیر سایه رحمت و عشق منی،به قلبت نگاه کن. اگه حسین من رو دوست داشتی،بدون هنوز زیر سایه مایی.
با خودم میگفتم که یعنی خدا محبتشو شرطی کرده؟
تازگی ها درک کردم که این شرطی نیست.
به زبون خودمون داره میگه اگه هنوز فلان نعمت رو داری یعنی هنوز دوست دارم که ازت نگرفتمش.
مثل اینه که بگی اگه هنوز نفس میکشی،یعنی زنده ای.
یه خانومی رو میشناسم که ایشون فکر کنم حتی شیطان از محضرش خجالت میکشه!
متخصص دعا و طلسم سیاه گرفتن برای بقیه...اخلاق هایی داره که هیچکس باهاش حاضر نیست حتی یه کلام حرف بزنه.
وقتی چند روز پیش حرف از صلوات برای امام حسین شد،توهین بدی کرد...
متوجه شدم که وای! ببین چقدر یه ادم میتونه بدبخت باشه که خدا حتی ازش توفیق دوست داشتن امام حسینو بگیره
خیلی هارو دیدم که بدترین گناهارو کردن...حتی زنا کردن،خلاف کردن، اما هنوز به امام حسین ارادت دارن و این یعنی خدا بازم دوستشون داره و منتظره توبه کنن.
اما اینکه ادم انقدر شیطان صفت بشه که دیگه خدا طردش کنه...حتی بهش اجازه دوست داشتن نده...چقدر بده...
